Met deet op date

Het zit er al weer op. Ons werk is gedaan, we hebben er nieuwe vrienden bij, we hebben blije gezichten gezien, we hebben van alles mee gemaakt, we hebben gelachen, gehuild, geklaagd, van alles! Maar vanaf nu zit ons avontuur er echt bijna op. Nog maar 3 dagen en dan zijn we al weer thuis. Morgen beginnen we al aan onze terugreis.

Vandaag zijn we langs alle projecten af geweest. Ook zijn we nog even langs de 5 weeskinderen geweest. Daar heb ik heel wat achter gelaten. Stickers, elastiekjes, klipjes, kleertjes en ballonnen, waar ze hier allemaal helemaal gek op zijn. Ze waren zo blij, het leek voor hun net kerstmis met nog heel veel extra cadeautjes meer. De oudste moest zelfs een traantje laten. Ik vond het echt heel bijzonder om ze nog even te zien. Daarna zijn we door gereden naar de meneer met de dwarslezing. Hij vond het fijn om ons nog even te zien en wilde van alles vertellen, in het Nepalees. Gelukkig waren Suk en Chiva bij ons, dus die konden alles vertalen. Ook aan deze meneer hebben we van alles gegeven, onder andere stangen voor bij de wc. Zo kan hij eindelijk zelf naar de wc zonder altijd hulp nodig te hebben. De stangen werden in een korte tijd geplaatst, helaas kunnen we hier niet meer bij zijn. Daarna zijn we nog naar de weduwe met de oma en dochter geweest. De mevrouw herkende me nog EN had mijn armbandje op, wat een lieverd he! Voor deze 3 dames hebben we geld achter gehouden om een nieuw huis te bouwen. Dit gaat waarschijnlijk im december gebeuren.

Daarna zijn we naar 2 andere scholen geweest. Ook hier kregen we een warM welkom met bloemen en een rode stip. Het was wel een beetje ongemakkelijk om daar te zijn. Ze waren zo blij met onze komst, maar we kwamen daar helemaal niet om te helpen. Wel hebben we de examenpapiertjes weggegeven aan de kinderen en de leraressen die een naaicursus, naaien van kleren maken, hebben gedaan. In december gaan ze waarschijnlijk ook bij deze basisscholen aan de gang.

Toen zijn we door gereden naar onze eigen basisschool, ze hadden namelijk een verrassing voor ons. Er hing een hele mooie poort voor de ingang en ook waren de 2 lokalen al helemaal mooi gemaakt. De grond zat er in! Maar dat was nog niet alles. We kregen een officiële oorkonde waarin stond dat we hebben gewerkt op de basisschool. Ook nog kreeg iedereen een shirt met i love Nepal erop gedrukt. Zulke dingen kosten heel veel geld, maar dat vonden ze ons gewoon waard, helemaal geweldig toch! Het afscheid nemen was best wel moeilijk, je raakt toch aan elkaar gewend en je bouwt een band met ze op. De leraressen zal ik het meeste missen. Ze hebben mij en Kamilla heel wat bij geleerd. Zo betekend ratri de kleur rood, pohl betekend bloem, ghas betekend gras, Kamilla betekend mier en Djoeni betekend 20 jaar. Ze waren allemaal heel behulpzaam en erg lief voor ons, we hebben ook echt een hele leuke tijd gehad daar.

In de middag zijn we met z'n alle naar de landlozen gegaan en hebben daar ook wat kleren af gegeven. Die gooide ze allemaal op een hoop en gingen er omheen zitten. Een voor een werd er een kledingstuk gepakt en laten zien, de gene die zijn vinger op stak mocht hem hebben. De vrouwen moesten heel hard huilen toen we weer wegreden, dat was echt heel zielig om te zien. Gelukkig hebben een paar studenten besloten om in de middag in de rivier te vissen, langs de landlozen, en de vangst aan hun te geven. We zijn terug gereden naar het hotel en hebben met z'n alle geluncht. Daarna was iedereen vrij om dingen te doen. De helft ging nog een keer een safaritocht, een paar gingen er vissen en ik met nog wat anderen bleven lekker thuis. Ik heb heel de middag met Jordi op het balkon gezeten, het was zo heet vandaag, rond de 41 graden! Later op de middag zijn we op het terras gaan zitten langs de rivier. Daar hebben we nog een neushoorn zien badderen.

Ook vandaag was er weer iemand jarig, Ivanka. We hebben met z'n alle gezongen en er een gezellige avond van gemaakt. Wel gaan we nu op tijd naar bed want morgen moeten we er vroeg uit. Morgen vertrekken we weer naar kathmandu, daar slapen we dan 1 nacht en dan gaan we alweer naar huis. Ik moet zeggen dat de eerste dagen me heel erg tegen vielen, ik was ziek en wilde echt naar huis. Maar toen we in Chitwan waren voelde ik me een heel stuk beter wilde ik stiekem best nog wel een weekje langer blijven. Ik telde niet eens meer de dagen af! Jammer inderdaad dat deze reis maar 3 weken duurde, maar voor een eerste keer vind ik het toch al heel wat! We hebben heel veel gezien en heel veel mee gemaakt. Ik denk dat als ik thuis ben ik mijn kast eens ga opruimen en alles wat ik niet nodig heb opstuur naar de mensen hier. Ook zal ik nooit meer zeuren als mama roept dat ik na een half uur douchen uit de douche moet komen en zal ik niet meer de kraan onnodig aan laten staan. Wat ben ik toch een goed mens!

En nu cocktails drinken met mn deet-date Jordi! Byeeee